Sokaklar uyudu artık öpüşebiliriz !!!

kendi yankımla tanrımı yeniden kaybettim. kanatlarımdan akıp giden boşluğa bakıp üç kez yineledim; neden her gün dalga geçiyorum kederle......, neden her gün sürekli olarak dalga geçiyorum kederle...., neden kendimle her gün......! beni büyüten korkaklıktan çekip aldığım ne ise o boşuna yetip bırakıyor mutsuzluğa yakın olan yanımı. kaçtığım kentler ve unuttuğum sevişmeler eksik harflerin arasına sıkışmış...; kahve lekeleri yüzünden okunamayan mektuplarım, fanilam, deri ceketim, kimsesiz yatağım, ıslak çarşafım, tanrım..
 o'nu bir çocuk gibi öpmüştüm. dışarı soğuk, ölür diye içime sokmuştum. kaybettim... 'elimde bir tek ben kaldım yalancı' diye bağırırken. artık onu bulamam, çünkü ........................................................