7 Ekim 2010 Perşembe

Adagio in G minor (yazıyı okurken dinlemeniz için )





Gönderilmemiş Mektuplar (ilk)

Bıktım bu sözcüklerden. Evirdim çevirdim yazdım durdum tutunabilmek için , yüzbinlerce kez sarıldım, sıfırdan başladım...
Sigara paketim diyorki, parmağının arasına içine çekip durduğun tek bir gerçek kaldı. Tek bir gerçek, hiçbişeye sahip değilim. İçimden beni bu şehire getiren, seviştiren, içimde beni sonsuz kuşkuda bırakan bir yaratık duruyor... İnan bıktım bu sözcüklerden. Bu kırmızı gecelerden...
Gördünmü dualar bir işe yaramadı anne,,, boşuna içirdin o okunmuş suları bana. Ne sevgilimin kalbi oldu o dualar, nede kazandığım bu yeni sonsuz bilinmezliğin anahtarı.. Herşeyden önce içimde taşıdığım ruhun değişmesi gerekmiş, bişeyler istemeden, Tanrıya yalvarmadan önce...
Tüm olacakları daha net görüyorum artık, Tüm yitirilmiş adresler elimde.. tek istediğim ozaman gelene kadar yanımda kalması hayatın, ve iyi dileklerinin...
Biliyorum sende çok endişeleniyorsun en az benim kadar, bu yeni başlangıç senide tüketiyor benimle beraber, Ama biliyorumki, bilmediğin çok şey var..
Anlaşılamıyorum, sorular, sesler beynimi kemiriyor. göründüğüm gibi olmadığımı sadece sen biliyorsun, ne kadar dile getirmeyip beni korkutmamak adına bahsetmesesende...
       Anne , bu defa inancımı yitirmemeye çok çabalıyorum sadece bilmediğim bir dünyaya, tanımadığım fütursuz insanların içine girmek değil beni zorlayan... ilk defa kendimle hesaplaşmam bukadar uzun sürdü ve bunun bedelini çok ağır ödüyorum.. Gittikçede derinleşiyor sığ sular.. neye nasıl ve nerden başlamam gerektiğini bilmiyorum... Bu başlangıç beni öldürüyor anne... ama sen hiç kızmıyorsun, Çünkü ''Merak etme Ben çok İyiyim'' cümlesi sığındığın tek liman oluyor... Ama yinede dualarını esirgeme benden,
       Deki ona ; Ruhu huzur bulsun. herşeyi bilsin ama üstesinden gelebilsin.. Ancak böyle değişir, çözülür bu kördüğüm...
Benim .... ........ ....... ve ............ olmadığımı söyle, söyleki olmadığım, ama üzerime yapıştırılan bu sözcüklerden arınayım...
keşke hep yanında kalabilseydim, en başından beri .. ozaman tüm dualar ve öngörülerim işe yarayabilirdi... Biliyorum bile bile attım bu adımı, uçsuz bucaksız bu karanlığa.. Cehennemi sevmekten başka elimde insanca kalan ne varki... herhangi bir sokakta ona rastladığımı unuttuğum için seviyorum Cehennemi, Ruhum hala üşüdüğü için istiyorum... Kendi kötülüğümü istiyorum...son bir kez ağlasın istiyorum.
                                                                       
Artık özgürüm, Öyle yalnızımki ... .. .(plutonmercury)